Beduimeld, geleden en geleefd....

Kaarten die hun hele bestaan in een album hebben gezeten zijn vaak puntgaaf als ze in mijn verzameling terecht komen. Vaak zou je niet zeggen dat ze meer dan 100 jaar oud zijn. Er zijn verzamelaars die er alles aan doen om hun verzameling te laten bestaan uit dit soort puntgave exemplaren. Zelf twijfel ik hier nog wel eens over. Mag je aan een kaart dan niet zien dat zij oud is? Zijn die extra vlekjes en die afgesleten hoeken niet juist getuigen van de reis die de kaart af heeft moeten leggen om uiteindelijk weer terug in Arcen te komen?
Onderstaande kaart heeft gelopen in 1912. Ze begon haar reis dus 107 jaar geleden en dat is te zien ook. Twee wereldoorlogen, de beurskrach van 1929, hoogwater en storm heeft de kaart 'overleefd' om vervolgens netjes in een zuurvrij mapje in mijn verzameling te belanden.

Inmiddels heb ik een tweede exemplaar van deze kaart in mijn verzameling en hoef ik mij niet meer druk te maken over wat ik prettiger vind. Onderstaande kaart heeft gelopen op 17 augustus 1917 en zij ziet er uit alsof ze net door de brievenbus is komen vallen.

Een ander mooi voorbeeld is deze fotokaart, die jaren bij iemand op zolder heeft gelegen en die nu in mijn verzameling terecht is gekomen.

Dat de kaart heeft geleden is duidelijk, er is in geknipt, er zijn vraatsporen van insecten en de hoekjes zijn afgesleten. Gelukkig zit zij nu veilig in een zuurvrij hoesje bij de rest van mijn ansichtkaarten.