De markt eind jaren '30.

Toeval bestaat niet...

In 1914, nu dus 103 jaar geleden, was een aantal mannen in Arcen gestationeerd om de grens te bewaken. Onze buurlanden worden geteisterd door de Eerste Wereldoorlog en Nederland doet zijn best om neutraal te blijven.

Een fotograaf arriveert in het dorp om, in een heel kleine oplage, wat foto's te maken die de mannen naar het thuisfront kunnen sturen. Op 17 oktober worden in Arcen twee kaarten op de post gedaan, de ene gaat naar Amersfoort, de ander naar familie in Duitsland.

Na 103 jaar komen beide kaarten weer terug in Arcen. Op de foto staat hetzelfde groepje jonge mannen en hetzelfde meisje.

Een verhaal over Arcen en de Schanstoren uit 1918

Onlangs kreeg in een boek uit 1918 waarin ook een stuk aan Arcen was gewijd. Hieronder staat een stukje dat gaat over de Schanstoren:

Stomp en stom staat er het brokstuk en spiegelt zijn rossen kop in het lichtblauwe Maaswater. Wie zal u vertellen wat het torenvormig bouwstuk was? Door zijn gaten volgt men de kronkelingen, die de rivier snijdt in het groene land. Geen steen des herdenkens is 't, maar een vergeten hoek. Doch door de oude brikken jaagt nog een fantastische felheid van brand en rooden hartstocht, en wie zijn oor legt aan het oude muurblok, voelt er nog de trillende harteklop van een veelbewogen tijd levendig. Leg er uw ziel te luisteren, zoo gij de echo der historie vernemen kunt in de stomme ruïnen van het heden. Van den trots der Oostenrijksche landvoogdes verhaalt ook dit ‘gebroken slot’, en van Mansfeld, den trots van Alva en den opvolger van Parma, - en van heel die brandende eeuw van bloed en passie, toen Philips II in zijn bevende vingeren de bloeiende erfenis zijns vaders verdorren zag.

Zeldzaamheden.

Toen ik begon met het verzamelen van Arcense ansichtkaarten, vond ik iedere week wel iets nieuws. De postbode liep onze deur plat en er waren dagen bij dat ik 3 of 4 enveloppen in de brievenbus kreeg. Die tijden zijn afgelopen. Het verzameltempo is fiks achteruit gegaan. Na 10 jaar heb ik de meest gangbare kaarten eigenlijk wel bij elkaar, als ik nu nog iets nieuws vind, dan is dat eigenlijk altijd wel een bijzonder exemplaar. Het is ironisch dat de zeldzame kaarten lang niet altijd mooi en stokoud zijn. Ik kom er steeds meer achter dat de zeldzame kaarten, de kaarten zijn die niet worden bewaard, vaak omdat ze gewoon lelijk zijn of omdat er niks bijzonders op staat.

Neem nou de twee onderstaande interieurkaarten van hotel 'De Oude Hoeve'. Wanneer je zoiets toegestuurd krijgt, dan heb je niet meteen de neiging om de kaarten netjes op te bergen voor het nageslacht.

Groeten uit de dertiger jaren.

Ik vraag me af of er nog meer versies van deze ansichtkaart zijn. Onderstaande kaart is in ieder geval een exemplaar uit een serie waarvan ik nog helemaal niks van in mijn verzameling had. De afbeeldingen zijn:

1- het begin van de Kerkstraat, 
2- de oude school aan de Wal 
3- de Schans met nog de oude smeedijzeren dorpspomp.

Nummer 700.

Na een dikke 10 jaar verzamelen heb ik vandaag nummer 700 mogen verwelkomen. Deze mijlpaal is gelukkig een bijzondere kaart, een kapel in het bos uit de jaren '30.

Deze kapel zou ergens in de buurt van het missiehuis hebben gestaan, ik heb echter geen idee waar.... Informatie hierover is meer dan welkom!

Tussenstand

In de meivakantie neem ik altijd even de tijd om mijn kaarten te tellen. Vandaag, op Koningsdag 2017 zit ik op 691 verschillende kaarten, de oudste is uit 1898 en de jongsten zijn uit de jaren '50. Ik ben (nog) niet begonnen aan jongere, kleurenkaarten.
Het verzameltempo neemt af in de loop van de jaren. De kaarten die je nog vindt zijn dan wél vaak de zeldzamere exemplaren.
Dit jaar is het mij gelukt om alle Arcense kaarten bij elkaar te krijgen die in het boekje 'Arcen in oude ansichten' staan.

Verzamelen van ansichtkaarten heeft zijn leuke kanten. Ik word geregeld aangesproken door mensen die op deze website zijn geweest en ik vind het heel leuk om over mijn vondsten te kletsen. Minder leuke kanten zijn er jammer genoeg ook. Er is nogal wat haat en nijd in het kleine verzamelaars wereldje. Liegen en bedriegen om een kaart binnen te slepen komt meer voor dan mij lief is. Het gebeurt geregeld dat ik op een kaart bied die vervolgens van Internet verdwijnt omdat iemand achter mijn rug heeft lopen bieden. Bieden onder een andere naam komt ook voor, ik heb zelfs meegemaakt dat iemand mijn naam gebruikte om ergens op te bieden. Het moet niet gekker worden....

Mijn jongste aanwinst is een AGFA fotokaart uit de jaren '50. Er schijnen nogal wat van deze fotokaarten in omloop te zijn geweest. Zo is er een hele serie AGFA kaarten van Arcen na de bevrijding. Hier heb ik er nog geen van, dus als iemand mij blij wil maken....?

Cafetaria 't Centrum, maar dan 105 jaar geleden.

Wat een feest om deze prachtige kaart eindelijk in mijn verzameling te hebben. Er kleeft ook nog een stukje familiegeschiedenis aan, ze namelijk 105 jaar geleden verstuurd door mijn overgrootvader. Nu is het de frietkraam van Hans en Mir, toen was het de handel in koloniale waren en manufacturen van P.J. Reutelingsperger Verhaegh.

Arcense adel.

Dit jaar is het 100 jaar geleden dat de laatste adellijke bewoner van ons kasteel vertrok.

De eerste bewoners van de voorganger van het huidige kasteel Arcen waren in de zestiende eeuw leden van de familie Schenk van Nydeggen. Het wapen van deze familie is te bewonderen op de binnenzijde van de toegangspoort. 

In 1503 ging landgoed Arcen over aan Reinier van Gelre, die een bastaardbroer was van de hertog van Karel van Egmond, de hertog van Gelre. Negen generaties van deze familie hebben op kasteel Arcen gewoond. Laatst vond ik een kopergravure uit 1790 van hun familiewapen.

De pauwenveren bovenin horen eigenlijk wit te zijn. Aan deze adellijke familie hebben de Arcenaren hun blauw/gele kleuren te danken. Een aardig stukje film van omroep Gelderland waarin Arcen ruimschoots aan bod komt:

Kasteel Arcen werd tijdens de belegering van Venlo in 1646 vrijwel geheel verwoest. De bewoners waren toen Marcelis van Gelder en zijn vrouw Maria van Lützenrode. Op de buitenzijde van de huidige toegangspoort is hun alliantiewapen aangebracht: Van Gelder-van Lützenrode. 

Zij woonden in dit poortgebouw tijdens de herbouw van verschillende bijgebouwen van het nieuwe kasteel.

Nieuw kasteel Arcen
Het huidige gebouw, dat dus niet helemaal op de plaats van het oude slot staat, is nog niet erg oud. Het dateert uit het begin van de achttiende eeuw. Het nieuwe, barokke kasteel Arcen bestaat uit een fors, wat plomp gebouw dat uit de gracht oprijst. Het is een rechthoekig bakstenen gebouw. Aan de rechterzijde steekt een zijvleugel wat naar voren; ook dit is een rechthoekig bakstenen gebouw. De tweede vleugel is intussen verdwenen. In de eerste helft van de negentiende eeuw werd bij een grote brand zeer grote schade aangericht in een groot aantal kamers van het kasteel. 

Rond 1855 werd dit gedeelte herbouwd, waarbij besloten werd het uitstekende deel van de vleugel weg te laten, vandaar dat er nu nog slechts één vleugel voor de voorgevel uitsteekt. De oorspronkelijke symmetrie is dus helaas doorbroken.

Enkele vroegere families, die het huidige kasteel bewoonden zijn, na de Van Gelders, de families van Wijmar von Kirchberg en van Dalwick zu Lichtenfels. In de negentiende eeuw werd de graaf Wolff-Metternich eigenaar van het kasteel. Hij huwde in 1911 met gravin Marchant et d'Ansembourg.


In 1917 kwam een Zwitserse familie, de familie Deusser het kasteel bewonen. De kasteelheer, Friedrich August Deusser, die leefde van 1870 tot 1942, was een beeldend kunstenaar en fietste half Limburg door. Tijdens zijn tochten vond hij de onderwerpen voor zijn schilderijen en tekeningen. Deusser schilderde, behalve landschappen en dieren, vooral ook de gewone mens in het Limburgse landschap. 

Na 1931 woonde de familie Deusser niet meer op het kasteel, maar bracht er van tijd tot tijd nog wel een bezoek. Tijdens het verblijf van de familie op het kasteel had de kunstenaar het koetshuis ingericht als zijn atelier. Een herinnering aan deze periode is het grote raam dat de kunstschilder in het atelier heeft laten aanbrengen om voldoende licht te verkrijgen voor zijn werk.

\

Mei 1927, groot feest in Arcen!

Met het Sebastianusfeest in het vooruitzicht, duik ik graag even mijn verzameling in op zoek naar wat leuke artikelen. Dit keer vond ik een stukje uit het tijdschrift 'Limburg in beeld' uit 1927. Het was groot feest in Arcen. In de wei bij 't kasteel vierde het Sint Sebastianusgilde ( de Alde Gild ) haar 400 jarige bestaan. Dit feestje werd gecombineerd met het 75 jarige bestaan van de harmonie.
De plechtigheden werden feestelijk geopend door burgemeester P.H. Gubbels.

Door het tijdschrift dat dit artikel publiceerde werd een zilveren lauwerkrans beschikbaar gesteld voor de schutterij die de 'kranigste houding' had. Deze prijs ging naar het Andreasgilde van Schandeloo.

Natuurlijk werd de feestvierende schutterij, die van Arcen, ook netjes op de foto gezet!