Onlangs kreeg in een boek uit 1918 waarin ook een stuk aan Arcen was gewijd. Hieronder staat een stukje dat gaat over de Schanstoren:
Stomp en stom staat er het brokstuk en spiegelt zijn rossen
kop in het lichtblauwe Maaswater. Wie zal u vertellen wat het torenvormig
bouwstuk was? Door zijn gaten volgt men de kronkelingen, die de rivier snijdt
in het groene land. Geen steen des herdenkens is 't, maar een vergeten hoek.
Doch door de oude brikken jaagt nog een fantastische felheid van brand en
rooden hartstocht, en wie zijn oor legt aan het oude muurblok, voelt er nog de
trillende harteklop van een veelbewogen tijd levendig. Leg er uw ziel te
luisteren, zoo gij de echo der historie vernemen kunt in de stomme ruïnen van
het heden. Van den trots der Oostenrijksche landvoogdes verhaalt ook dit
‘gebroken slot’, en van Mansfeld, den trots van Alva en den opvolger van Parma,
- en van heel die brandende eeuw van bloed en passie, toen Philips II in zijn
bevende vingeren de bloeiende erfenis zijns vaders verdorren zag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten