Arcens' kerk in oorlogstijd.

De schilder A. Peters gaf in 1948 een serie ansichtkaarten uit. Een daarvan staat hieronder: Arcens' kerk in oorlogstijd.

 

Wat weinig mensen toen wisten is het feit dat onder de tegelvloer van de toren twee van de vier kerkklokken verborgen lagen. In de laatste fase van de oorlog werden veel klokken door de Duitsers gevorderd om te dienen als grondstof voor de oorlogsindustrie. Begin oktober 1944 besloten Joos Reivers ( mijn opa ), Bér Reivers ( zijn broer ), Piet Reutelingsperger en Antoon Lenssen de laatste klok die nog in de toren hing te redden: de zware St. Paulusklok uit 1681. Onder aan de toren werd eerst de tegelvloer verwijderd en daarna een diep gat gegraven. Met touwen en katrollen werd de klok voorzichtig naar beneden getakeld. Als eerste werd het al eerder verborgen kleine Sint Antoniusklokje in het gat verstopt. Daarna werd de grote Paulusklok daar overheen gestulpt. Vervolgens werd het gat dichtgemaakt en werden de tegels weer netjes teruggelegd!

Op de onderstaande foto is te zien hoe de twee andere klokken in oktober 1942 werden afgevoerd. Wonder boven wonder is de Onze Lieve vrouweklok in een schip terecht gekomen dat in de oorlog is gezonken. Hierdoor is het kleinste klokje uit 1681 uiteindelijk na de oorlog ook weer in Arcen terug gekomen.