Diorama bij St. Paul in de jaren '50.

Ik kan mij van dit diorama eigenlijk alleen nog maar de twee leeuwen herinneren. Wanneer wij tijdens de Boetegeweste bij Klein Vink kwamen, stond dat tweetal bij de trap naar boven. 
 

Mooi Limburg, 18 maart 1939.

 

Café Restaurant, Tramhalte W. Peuten.

 

Zollamt Lingsfort rond 1920.

 

Natur unter Dach un Fach, bei dem Städtchen Arcen.

Een Duits kaartje. Op de achtergrond is een molen zichtbaar, waarschijnlijk die van Walbeck.

 

De raaierboët.

Op een aantal van mijn oudste kaarten staat een raderboot afgebeeld. Onderstaande kaart heeft gelopen in 1904, maar de afbeeldingen zijn van rond 1898.

Ook op andere kaarten , zien we deze raderboot terug. Onderstaande ansicht heeft een poststempel uit 1899.

Lange tijd heb ik gedacht dat een creatieve uitgever deze boten had 'toegevoegd' om de kaarten wat interessanter te maken. Dit soort 'mise en scène' was in die tijd niet ongewoon in de ansichtkaartenwereld.

Het artikel 'De Raaierboët' uit 'Een bloemlezing uit de geschiedenis der dorpen Arcen, Lomm en Velden' bracht mij echter aan het twijfelen. Nog voor het Maasbuurspoor voer er op zaterdagen een raderboot over de Maas naar Venlo om de mensen uit de dorpen de kans te geven hun waren aan te bieden op de Venlose weekmarkt. Het kan dus zomaar zo zijn dat op onderstaande kaart van de Venlose markt uit 1900 een aantal Arcenaren groenten staat de verkopen!

Op onderstaande kaart ligt een raderboot voor anker in de Venlose haven in 1901. Hij lijkt zelfs op het schip dat op de Arcense kaarten staat, dus wie weet....

Waarom Nescio hier geen koffie meer zou drinken...

Op een dinsdagmiddag, 11 mei 1948, reist de schrijver Nescio met de bus naar Arcen. We kennen de man van novellen als 'De Titaantjes' en 'De Uitvreter'.

Wat minder bekend is het Natuurdagboek van de schrijver. In telegramstijl beschrijft hij er zijn reisjes door Nederland en zijn wandelingen door zijn woonplaats Amsterdam. Over deze dinsdagmiddag schrijft hij:

‘meest mooie weg, in het Zuiden bezet met bloeiende kastanjes, zeer romantisch met stukken Maas hier en daar. Wolken pakten zich samen, onweer in de verte, onze bus had ook regen’. Rond half vier meldt hij zich in Arcen bij het Maashotel, waar hij een hoekkamer krijgt. ‘Naar het kasteeltje gewandeld en naar den watermolen, later het stadje in. Koffietafel om 6 uur. Daarna tot 9 uur over de Maas zitten kijken. Heerlijk weer na het onweer. Wolken.’ 

Als een schrijver van het formaat van Nescio de weg door je dorp als 'meest mooie weg in het Zuiden' bestempeld, dan is dat iets om trots op te zijn...

Ik vraag me wel af of Nescio zich nu nog de moeite zou nemen om naar Arcen af te reizen. Zijn geliefde Maashotel, de plek waar hij keer op keer logeerde, is niet meer.

De weg met zijn prachtige kastanjebomen is bijna volledig kaalgeslagen en het ziet er naar uit dat dit voorlopig nog wel zo blijft. Plannen over herbeplanting zijn er genoeg, feit is echter wel dat de Arcenaren al jaren tegen kale stompen en lege plekken aankijken. 

VenloVerwelkomt en VenloVerrast, staat er trots op de website van onze gemeente. Misschien dat het in VenloVerloedert en VenloVerwaarloost zou moeten veranderen.